Po svom opštem izgledu, divlja mačka je slična pitomoj mački. Tijelo divlje mačke je dugo i do 90 cm, rep i do 45 cm, a dostiže visinu i do 45 cm. U lov obično idu noću, ali znaju loviti i u sumrak i u zoru. Nemaju stalno boravište, ali ih obično nalazimo u šumama sa proplancima i u gusto šumovitim predjelima. Hrane se malim glodarima kao što su miševi, voluharice, poljski miševi, vodozemcima, pticama i zečevima. Divlje mačke mogu da dožive čak 15 godina, a obično žive 10-12 godina.

Mrki medvjed se nalazi na listi mnogih evropskih konvencija i direktiva kao zaštićena vrsta (Bernska konvencija- Appendix II, EU Habitat direktiva- Annex II i Annex IV, CITES- Annex I i Aannex II ). Prema IUCN kategorizaciji za mediteranski dio označen je kao ugrožena vrsta (VU). Mrki medvjed je najveći sisar na prostoru Crne Gore. Dužina tijela je 2-3,3 metra, a uspravljanjem na zadnje noge dostiže visinu do 3,8 m. Stopalo je obično dužine oko 6 cm (meče) do 30 cm (veliki mužjak) i široko 10-15 cm. Tijelo mu je prekriveno dugom smeđom dlakom i gustom poddlakom. Prosječna težina odraslih jedinki je 100 - 150 kg. Obično naseljava velike teritorije šumskih zajednica. Teritorija svake jedinke u prosjeku obuhvata 250 km2. Kreće se uglavnom tokom noći. Vodi usamljenički način života izuzev u doba parenja koje počinje krajem maja, a završava se sredinom jula. Obično se okote dva mladunca, koji uz majku provode prve dvije godine života. Iako spada u mesojede, preko 95% svojih potreba zadovoljava biljnom hranom – jede bobice, korijenje, voće, trave i mladi kukuruz. Ostatak hrane mu sačinjavaju beskičmenjaci, riba i strvine većih životinja. Ponekad napada i krupnije sisare - srne i jelene. Tokom zime hibernira (spava zimski san).

Vuk se kao zaštićena vrsta nalazi na listi mnogih evropskih konvencija i direktiva (Bernska konvencija- Appendix II, EU Habitat direktiva-. Annex II, Annex IV i Annex V, CITES- Appendix I i Apenndix II). Pripada porodici pasa. U prosjeku dužina tijela im je oko 170cm (od vrha nosa do kraja repa). Boja krzna varira i zavisi od odnosa crnih, sivih i smeđih dlaka, ali najčešće je sivkaste boje po čemu je i dobio ime. Noge su duže u odnosu na ostale prirpadnike porodice pasa, što im omogućava da se brzo kreću i prelaze velike razdaljine. Vukovi žive u čoporima, a u prirodi obično žive 8 do 9 godina. Osnovnu hranu čine veliki biljojedi (srna, divokoza, jelen), al ii zečevi, krtice i manji sisari.

Naseljava mirne vode ravnica i planinskih krajeva do 1000 m nadmorske visine. Mužjaci su krupniji od ženki, posjeduju neparni kožni nabor koji se prostire cijelom dužinom leđa i repa. Vrsta je zaštićena u Crnoj Gori, a uživa i međunarodnu zaštitu. Zaštićen je Bernskom konvencijom (Anex III) i Evropskom direktivom o zaštiti staništa i vrsta. IUCN Crvena lista kategoriše je kao Kategoriju LC;

Glavati mrmoljak spada u grupu velikih mrmoljaka. Vrsta je zaštićena u Crnoj Gori. Pripada jednoj od vrsta iz tzv. Triturus cristatus kompleksa. Determinisanje vrsta izuzetno je teško kada se radi o mrmoljcima. Na osnovu spoljašnjih karakteristika u mnogim slučajevima determinacija je moguća samo u doba parenja i to prvenstveno kod mužjaka zbog jasno uočljivih razlika među vrstama u tzv. „svadbenom ruhu“. Vrsta je zaštićena u Crnoj Gori, a uživa i međunarodnu zaštitu. Nalazi se na IUCN Crvenoj listi - Kategorija LC; Direktivi o staništima EU - Annex II i Annex IV i Konvenciji o očuvanju evropske divlje flore i faune i prirodnih staništa - Annex I.

Globalno značajna vrsta zmije je krški šargan (Vipera ursinii). Nalazi se na Emerald listi i CITES listi (Konvencija o međunarodnoj trgovini ugroženim vrstama). Šargan je najmanja evropska zmija otrovnica koja je dio Vipera ursinii grupe. Šargan predstavlja endemičnu podvrstu planinskih područja Balkana, pretežito Dinarida. Crna Gora obuhvata dio areala ove vrste, a nalazi se još i u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Makedoniji i Albaniji. U Crnoj Gori naseljava visoko-planinske travnjake Maglić, Bioče, Durmitor, Mokru, Prokletije, Ljubišnja, Sinjajevina, Kučke planine, Komovi i Lovćen.

Na leđima i krilima izrazito pepeljasta boja perja, crno perje koje obrazuje ogrlicu počinje od kljuna. Ova vrsta živi u jata koja se sastoje od roditelja i mladih. U toku inkubiranja mužjak se nalazi na oko 200 m od gnijezda. Naseljava kamenita područja. U toku zimskih mjeseci služba zaštite vrši prihranu ove vrste. Dužina: 46-48 cm Težina: 520-640 g Gnijezdo: na tlu u travi Jaja: 9-13 Hrana: biljke, insekti, larve

Zdepasta grabljivica srednje veličine. Može se zapaziti kako lovi iznad otvorenih staništa Lovćena, upadljiv je jer se često nalazi na istaknutim mjestima. Na Lovćenu su gnijezda na visokim stablima u bukovoj šumi. Dužina: 51-57 cm Raspon krila:113-130c m Težina: ženke su 5-10% krupnije od mužjaka Gnijezdo: na drveću Jaja: 2-4 Hrana: glodari, gmizavci, insekti, nekada i lešine

Bjelogrudi jež ima zdepasto tijelo dužine 25-30cm. Upadljiva karakteristika su mu bodlje koje prekrivaju tijelo sa izuzetkom trbuha, lica i ekstremiteta. Ti djelovi su nezaštićeni pa ih, kad se nađe u posebnoj opasnosti, krije tako što se sklupča u krug. Ima sitne oči i relativno slabo vidi, ali mu je njuh veoma osjetljiv i na njega se najviše oslanja u potrazi za hranom. Noćna je životinja. U pogledu ishrane jež je svaštojed. Jede insekte, gliste, crve i slične životinje, ali i biljnu hranu. Naseljava šume i livade, a može se sresti i u blizini ljudskih naselja.

Upadljiva karakteristika zeca su duge uši, skraćeni palac na prednjim šapama, duge zadnje noge i uspravan kukast rep. Dostiže dužinu tijela do 75cm, od čega je sam rep 8cm. Duge noge predstavljaju snažan alat za bijeg. Interesantno je to da zečevi mogu trčati bezinom i do 56km/h. Velike uši omogućavaju odličan sluh, a oči koje su smještene sa strane imaju vidno polje do 360o. Krzno se sastoji od kraće vune i dužih oštrih dlaka. Vuna je gusta i jako uvijena. Boja krzna odgovara boji zemlje, što predstavlja izvandrednu sposobnost uklapanja u sredinu i način zaštite od neprijatelja. Hrani se isključivo biljnom hranom. Naseljava livade i doline rijeka.

Vjeverica se nalazi na listi zaštićenih vrsta prema Bernskoj konvenciji (Appendix III). Ima izduženo tijelo dužine do 45cm. Rep joj je dug i razbarušen. Obojenost tijela je crvenkasto-smeđa do crna. Zimi na ušima izraste poseban čuperak dlaka. Oči su joj krupne i ispupčene pa ima širok raspon vidnog polja. Prednji par nogu znatno je kraći od zadnjeg. Vrlo je spretna u penjanju po drveću i skakanju sa grane na granu. Glavna hrana vjeverica predstavjaju šišarke jele, smrče i bora, lješnici i orasi. Određenu količinu hrane čuva za zimu. Količine koje nosi u svom skloništu obično nagomila u ustima, a preostalo sakrije. Sakrivenu hranu prethodno obilježi mirisnim žlijezdama u usnama, kako bi je kasnije mogla pronaći. Vjeverice mogu živjeti od 10 do 12 godina. Naseljava mješovite i četinarske šume.

Nalazi se na listi zaštićenih vrsta prema Bernskoj konvenciji (Appendix III). Jazavac ima snažno tijelo, debeo vrat i dugačku glavu, sitne oči i male uši, kao i snažne kandže na prednjim nogama. Dostiže dužinu do 75cm, a sami rep može biti i do 18cm. Boja krzna na leđima je bjeličasto-siva pomiješana sa crnom. Glava je bijele boje, ali se sa obije strane njuške pružaju po 2 crne pruge koje se postepeno gube ka leđima. Pokreti jazavca su spori i tromi, tako da njegov hod odaje utisak umora i nespretnosti. Živi usamljen u jamama, koje sam iskopa. Omiljena hrana mu je korijenje biljaka, gljive, bokvica i žir. Jazavci se pare u oktobru, a na svijet ženka donose od 3 do 5 mladih.

Odrasla lisica može dostići težinu od 6 do 10kg. Osnovna boja tijela je crvenkasta, na trbušnoj strani bijela. Ima odličan vid i veoma je spretna. Zlatno-žute oči su sa karakterističnim vertikalno izduženim zjenicama slično mačijim. Jake noge omogućavaju da trči brzinom i do 70km/h i da tako pobjegne od neprijatelja. Izduženi rep pruža razvotežu pri izvođenju raznih akrobatskih skokova. U svojoj ishrani koriste zečeve, miševe, ptice, strvine kao i bobice i voće.

Tijelo divlje svinje je prekriveno čekinjama, čije se boje kreću od svijetlož-ućkaste do tamno smeđe. Visine je do 140cm, sa vitkim i dugim nogama. Dva prednja papka su razvijena, a zadnja dva zakržljala. Obično je težine oko 200kg. Divlja svinja ima dobro razvijeno čulo njuha, što joj omogućava da pronalazi hranu ispod opalog lišća ili u zemlji. Čulo sluha je takođe dobro ravijeno. Odrasli mužijaci razlikuju se od ženki po zubima. Mužjaci imaju dobro vidljive zube - očnjake donje vilice koji se zovu sjekači, a ženke očnjake gornje vilice koji su mnogo manji i zovu se brusači. Divlja svinja je svaštojed.